اعلمی در واکنش به سخنان حداد عادل : آیا رضایتمندی مردم از نمایندگانشان سند افتخارات یک مجلس به شمار می آید یا رضایتمندی مقام رهبری؟

سایت اکبر اعلمی : حدادعادل رئیس مجلس در نطق پایانی خود به مناسبت پایان کار مجلس هفتم ابراز رضایت مقام رهبری از مجلس هفتم را بزرگ ترین سند افتخار این مجلس و تبعیت از رهبری را از خصوصیات بارز مجلس هفتم ذکر کرد و گفت؛” یکی از افتخارات مجلس هفتم پایبندی آن در قول و عمل به ولایت فقیه بوده است”، اما نکته اصلی که در این میان مغفول ماند و حداد عادل به آن هیچ اشاره ای نکرد، میزان رضایتمندی مردم از مجلس هفتم بود!

براستی پرسش اینجاست که آیا رضایتمندی مردم از نمایندگانشان و تبعیت نمایندگان از وجدان خود و مطالبات مردم سند افتخارات یک مجلس به شمار می آید یا رضایتمندی مقام رهبری و سایر دست اندرکاران جمهوری اسلامی و تبعیت مجلس از رهبری و دولت؟ بنظر می رسد که پاسخ این سوال در گرو شناخت ویژگی های یک نماینده خوب و مطلوب از نظر قانون اساسی است.
قهرا خوب و بد و مطلوب و نامطلوب صفاتی نسبی و تابعی از شرایط گوناگون هستند، از اینرو می توانند از مراتب مختلفی هم برخوردار باشند. به این اعتبار یک فرد ممکن است بطور مثال بعنوان مسئول اداره اوقاف و یا رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی و یا امام جمعه یک شهرستان آدم مطلوب و موفقی بشمار آید، اما همین فرد الزاما در کسوت یک فرماندار و یا استاندار، خوب و موفق نخواهد بود. عکس این موضوع نیز صادق است ، یعنی یک استاندار و یا فرماندار نیز الزاما نمی تواند یک امام جمعه و یا رئیس اداره اوقاف و رئیس اداره ارشاد خوب و موفقی محسوب شود .همچنین یک شخص ممکن است که در یک استان ، استاندار مطلوب و موفقی باشد اما چه بسا همین استاندار در استان دیگری فاقد مطلوبیت لازم بوده و یا در مقایسه با سایر استانداران ناموفق تلقی شود. بنابراین در مورد مطلوب و یا نامطلوب بودن شخصیت و کارکرد افراد نمی توان یک حکم کلی و مطلق صادر کرد.
(پیک ایران : اعلمی در ادامه نوشته خود برای تشخیص اینکه نماینده مطلوب و نامطلوب کدام است وظایف و تعهدات نمایندگی و مجلس را برشمرده و در آخر نتیجه میگیرد) :
از اینرو می توان نتیجه گرفت که نماینده مطلوب کسی است که واجد خصوصیات و شرایط مذکور باشد و سند افتخار یک مجلس هم در این است که مملو از نمایندگانی شود که کارنامه عملکرد آنان سرشار از خصایص و رفتارهای مورد اشاره و در نتیجه جلب رضایت موکلین خود باشد، در غیر اینصورت نمی توان به شکل گیری و استحقاق یک مجلس مطلوب و کارآمد دل بست و شاهد مجلس بی خاصیت و ناکارآمدی خواهیم بود که مشابه آنرا در دوره هفتم تجربه کردیم.
با توجه به نهادینه شدن نگاه حداد عادل در نظام سیاسی ایران و در همین راستا استمرار برخوردهای حذفی شورای نگهبان با نخبگان و چهره های صاحب فکر و شایسته کشور که داوطلب نمایندگی می شوند، تشکیل مجلسی مرکب از نمایندگان واقعی و مطلوب که سند افتخار آن رضایتمندی قاطبه مردم باشد،بسیار بعید بنظر می رسد.