عباراتی مانند:”نمیگذارند کار کنم”، “نمی گذارند کار کند”،”اختیارات لازم را ندارم” “کارشکنی می کنند”،”اگر می گذاشتند کار کند…” و نظایر آن تقریبا نخ نما ترین و سهلترین و کم هزینه ترین شیوه پاسخگوئی ، فرار از مسئولیت و تکیه کلام روسای جمهور پیشین و یا هواداران آنها بوده است و متاسفانه تا کنون کمتر مشاهده شده است که شیر پاک خوردگانی در خانه ملت بخود این جسارت را داده و با فراخواندن روسای جمهور به مجلس از این مردان سیاست بپرسند آنگاه که در ایام تبلیغات ریاست جمهوری وعده های سرخرمن به مردم می دادید آیا با موانع و کاستی های موجود آشنا نبودید که اینک در پایان دوران ریاست عالیه خود بر کشور، به فرافکنی روی آورده و برای توجیه ناتوانی های خود انگشت اتهام را متوجه دیگران می کنید!؟ قهرا مادامیکه نظام حزبی و پارلمانی با همه لوازم و مقتضیات یک جامعه آزاد برای حسابکشی از صاحبان قدرت ، بمفهوم واقعی آن در کشور حاکم نشده است، این روند ادامه خواهد داشت.
احمدی نژاد هم که پیش از این در اداره مطلوب استانی مانند اردبیل با ناکامی و نارضایتی مردم آن دیار مواجه شده بود، با استفاده از همین فرصت ها ی نوعا جهان سومی که کاملا به فوت و فن آن مسلط است، وارد رقابت های انتخاباتی شد و با شعارهای پوپولیستی نظیر عدالتخواهی، آوردن نفت بر سر سفره های مردم و مبارزه بی امان با فساد و مافیای نفتی به قدرت رسید. اگر روسای جمهور پیشین اغلب در میانه راه و یا پایان دوره از کارشکنی ها و چوب لای چرخ گذاشتن ها شکوه می کردند، وی از همان ابتدا سوار بر رخش پوپولیسم به فرافکنی و یکه تازی روی آورد و علیرغم نخ نما شدن شعار های تکراری اش همچنان از آن به عنوان دستاویزی برای توجیه ناتوانی های خود و کارگزارانش استفاده کرد.
در ادامه همین سنت غلط، اگر رئیس شورای عالی اقتصاد کشور! تا پیش از این گرانی بی سابقه و فاجعه آمیز مسکن را انکار می کرد، دیروز در اجتماع مردم قم با پذیرش کاستی ها ، آنرا یک توطئه داخلی و خارجی، سوء استفاده برخی از اشخاص از منابع پولی و مالی کشور و همچنین ناشی از کارشکنی های مجلس و سرپیچی وزیر اقتصادی و رئیس بانک مرکزی خود گماشته، از دستورات خود اعلام کرد! گرچه پس از مدتها انکار گرانی ها توسط رئیس قوه مجریه، حتی درحد شنیده شدن صدای خرد شدن استخوان های مردم زیر بار گرانی ها و پذیرش آن توسط ایشان ،خود یک نوع تحول مبارک محسوب می شود، لیکن تغافل و ندیدن “پر خود” و سیاست های غیر مدبرانه در پیکان فرو رفته در پیکر زخم خورده و دردمند جامعه و توسل همیشگی به پوپولیسم و فرافکنی و انگشت اتهام را متوجه دیگران کردن، این یار غار همیشگی احمدی نژاد در مدیریت کشور را نمی توان امری اخلاقی و مبارک به شمار آورد.
طرفه آنکه این خصلت و منش جدائی ناپذیر احمدی نژاد و هجوم ایشان به دشمنان خیالی و توطئه گر برای توجیه ناتوانی ها و سوء مدیریت خود و همراهانش یادآور داستان دن کیشوت و هجوم بی امان وی به آسیاب های بادی است، با این تفاوت که دن کیشوت در عالم خیال و توهمات خود می پنداشت که آسیاب های بادی دشمنان واقعی او هستند در حالیکه بعید است استاد دانشگاه علم و صنعت و کسی که هم اکنون ابر و باد و مه و خورشید و فلک همه در کارند تا او بر همه شئونات کشور حکومت کند، به غیر واقعی بودن خیالات و توهمات خودساخته و دلایل نابسامانی های موجود آگاه نباشد، خاصه اینکه احمدی نژاد این بار بر خلاف اسلاف قبلی خود پیوسته از حمایتهای بیدریغ و کم سابقه مقام رهبری، شورای نگهبان ،سپاه، بسیج، نیروی انتظامی، ائمه جمعه، مجلس و بویژه هیات رئیسه آن، رسانه هائی نظیر کیهان و صدا و سیما و همچنین ثروت باد آورده ناشی از افزایش 500-300 درصدی قیمت نفت و موهبت همراه با اغماض و تسامح و مهربانی دستگاههای نظارتی کشور نسبت به عملکرد او و دولتش و در نتیجه آزادی عمل بیشتر در مقایسه با روسای دولت های قبلی هم برخوردار بوده و هست!
واقعیت این است که او بخوبی به تاثیرات فرافکنی و رفتارهای پوپولیستی و عوامفریبانه در جامعه فلک زده ما واقف است و نیک می داند که ایندو به سان دو بال قوی هستند که بکمک آن تا مدتها می توان در آسمان قدرت به پرواز ادامه داد، اما نباید فراموش کرد که روند موجود نتیجه همین سیاست های پوپولیستی برای جلب آرای بیشتر است و پیامد بکارگیری دائمی این روش جز اتلاف منابع ملی، بدبینی مردم به ارزش های دینی و نهادینه شدن دروغ و عوامفریبی در فرهنگ عمومی حاصل دیگری به همراه نخواهد داشت.
منبع: وبسایت شخصی دکتر اعلمی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر